Mijn Blogs

Stilte tussen de stenen

Pandhof Tussen de muren van de Domkerk ligt een tuin die fluistert. Niet met woorden, maar met het ritselen van blad, het zacht neervallen van licht op verweerde stenen. In mijn gedachten historie Langs de kloostergang verplaatsten zich stemmen in lange togen. Kanunniken, gebogen onder eeuwen van schrift en gebed, lieten hun gedachten meewaaien met de wind tussen de gewelven. Hier vertraagt alles. Je gedachte wordt adem de stad een verre rimpeling. Wie hier zit, hoort zichzelf weer zacht worden, zoals mos zacht wordt op steen die eeuwen heeft stil is. Een plek die niets verlangt en alles teruggeeft.

Lees verder »
Pandhof Domkerk

Een oase van stilte

De Pandhof Zoals veel van mijn lezers weten, ben ik geboren in Utrecht, als oudste zoon van een rooms-katholiek gezin met vier kinderen. Mijn ouders waren trouwe kerkgangers; zondagen begonnen steevast met een bezoek aan de mis. Dan trokken we onze zondagse kleren aan, netjes en verzorgd. Het was vooral niet bedoeld om met die kleren aan op straat te spelen. Voor mij als kind was dat een kleine ramp, want ik mocht niet naar buiten. De angst om mijn nette kleding vuil te maken of te scheuren, hing voortdurend boven het hoofd. Toch voelde ik me aangetrokken tot de kerk. De plechtigheid, de muziek, de verstilde sfeer, ik vond het prachtig om te zien en te beleven. De grote jaarlijkse terugkerende kerkelijke feestdagen, zoals Kerstmis en Pasen, koester ik nog altijd als warme herinneringen. Later zong ik ook in het Kathedrale Koor Utrecht. Vooral het Gregoriaans zingen had mijn

Lees verder »
Paus Adrianus

Een man van brons

Geen zegenend gebaar, geen triomf, maar ernst. Hij kijkt niet over ons heen maar recht de tijd in. een herder Spreekt de taal van geweten Leiders komen en gaan, met woorden als zwaarden of handen als helers. Maar het beeld op de Pausdam fluistert niets, Onhoorbaar zegt hij veel.

Lees verder »
Paus Adrianus

Reflecties bij de Pausdam in Utrecht

Een aantal jaren geleden publiceerde ik een blogbericht over wereldleiders. Bij herlezing blijkt het onderwerp nog altijd actueel. De wereld kent leiders die inspireren en hervormen, en leiders die overheersen en onderdrukken. Sommigen streven naar gerechtigheid en vrede, anderen naar macht en controle. Maar wie bepaalt wat ‘goed’ of ‘kwaad’ is? Die vraag is zo oud als de mensheid zelf. De scheidslijn tussen goed en kwaad is zelden scherp. Ze wordt gevormd door tijdgeest, cultuur, religie en persoonlijke overtuiging. Harmonie, empathie en gerechtigheid worden vaak met het goede geassocieerd; egoïsme, onderdrukking en geweld met het kwade. Toch is leiderschap zelden zwart-wit. Er bestaan figuren die als ‘goede dictators’ worden gezien, een ogenschijnlijke tegenstelling. Julius Caesar is daar een voorbeeld van. Hoewel hij met harde hand regeerde, bracht hij orde en hervormingen na chaos en burgeroorlogen. Zijn erfenis leeft voort in de bestuursstructuren van het Romeinse Rijk, ook in gebieden die

Lees verder »
Polar Bear

De ochtend na de oorlog

Utrecht, de ochtend na de oorlog Utrecht in de vroegte Er is een soort spanning en vreemde energie Herinneringen aan de onvrijheid Rood Wit Blauw, enthousiast wapperend De ‘ijsberen’ kwamen, welkom als helden Op voertuigen vol stof en hoop Maar het waren gewone mannen Fotograferen, niet meer stiekem om nooit meer te vergeten het moment van de bevrijding Zij die toen jong waren met angst en hoop tegelijk Dank voor jullie moed  

Lees verder »
Polar Bear

Vrijheid

De ijsbeer Vandaag is het 5 mei 2025, een nationale feestdag. Precies 80 jaar geleden tekenden de Duitsers in Wageningen de capitulatie, waarmee een einde kwam aan de bezetting van Nederland. Strikt genomen vond de daadwerkelijke overgave al plaats op 4 mei 1945 op de Lüneburger Heide, maar deze werd pas op 5 mei van kracht voor alle Duitse troepen in Nederland. Ter ere van de soldaten die Utrecht hebben bevrijd is een monument opgericht: een beeld van een ijsbeer. Dit monument staat in het Hooglandsepark, bij de kruising van de Biltstraat en de Museumlaan, vlak bij de Berenkuil. Deze locatie is niet toevallig gekozen, want precies via de Biltstraat trokken de bevrijders Utrecht binnen vanuit Rhenen. Het monument is ontworpen door Marie-José Wessels en werd op 12 oktober 1991 officieel door prins Bernhard onthuld. Dit beeld voor de “Polar Bears” herinnert ons aan de intocht in Utrecht over de

Lees verder »
lantaarn lange nieuwstraat

Licht

Licht in Utrecht valt niet alleen van boven. Het is een zachte gloed van oude straatlantaarns. die het plaveisel licht aanraken ze maken mijn herinneringen zachte schaduwen van de stad Licht in Utrecht

Lees verder »

Licht in Utrecht

Pasen Pasen is het feest van het licht, waarin het duister van de winter plaatsmaakte voor het nieuwe leven. Utrecht een stad, geworteld in de Middeleeuwen, ademt nog een katholieke sfeer. Kinderen liepen met fakkels door de smalle steegjes, terwijl hun ouders witte bloemen brachten naar de altaren van hun parochiekerken. Het was een oude traditie, een herinnering aan tijden waarin het geloof niet alleen in kerken werd beleefd, maar ook in de straten, en het ritme van het dagelijks leven bepaalde. Tijdens mijn puberteit zong ik in het Kathedrale Koor Utrecht, dat verbonden was aan de Catharinakerk aan de Lange Nieuwstraat. Een van de meest indrukwekkende vieringen die ik daar meemaakte, was de Paaswake, het liturgische hoogtepunt van het kerkelijk jaar binnen de Rooms-Katholieke traditie. Deze wake vindt plaats in de nacht van Stille Zaterdag op Paaszondag, en markeert het einde van de Goede Week en het begin van

Lees verder »

Inspiratieboeken

Boeken die mij raken Al meer dan vijftig jaar speelt fotografie een rol in mijn leven. Soms wat op de achtergrond, soms met volle overgave. De afgelopen vijftien jaar ben ik er weer intensief mee bezig – op straat, in parken, langs de singels van Utrecht. Maar de eerste stappen zette ik in de jaren zeventig, met een analoge camera. De filmrolletjes liet ik ontwikkelen bij fotozaken in de stad, en de afdrukken belandden zorgvuldig geplakt in albums. Die albums heb ik nog steeds. Als ik ze opensla, blader ik niet alleen door beelden, maar ook door herinneringen – aan hoe Utrecht was, en hoe het langzaam veranderde. De overstap naar digitale fotografie was voor mij geen breuk, maar eerder een verdieping. Met een lichte camera op pad, vaker en langer op zoek naar het juiste licht. En ook inhoudelijk wilde ik meer weten. Ik volgde cursussen bij de Fotoschool

Lees verder »
Nicolaikerk

Stenen en licht

Utrechtse kerken, ze staan er al eeuwen niet als muren, maar als adem stil, luisterend naar de voetstappen van mensen die komen en gaan De Nicolaïkerk met haar dikke muren houdt het gedruis van de stad buiten en het hart binnen een fijne plek voor stilte Ik loop, kijk en wacht soms beweegt er iets een vogel op het dak een schaduw van een tak Een glimp van eeuwigheid in een flits van licht

Lees verder »