Mijn Blogs

Pandhof Domkerk

Een oase van stilte

De Pandhof Zoals veel van mijn lezers weten, ben ik geboren in Utrecht, als oudste zoon van een rooms-katholiek gezin met vier kinderen. Mijn ouders waren trouwe kerkgangers; zondagen begonnen steevast met een bezoek aan de mis. Dan trokken we onze zondagse kleren aan, netjes en verzorgd. Het was vooral niet bedoeld om met die kleren aan op straat te spelen. Voor mij als kind was dat een kleine ramp, want ik mocht niet naar buiten. De angst om mijn nette kleding vuil te maken of te scheuren, hing voortdurend boven het hoofd. Toch voelde ik me aangetrokken tot de kerk. De plechtigheid, de muziek, de verstilde sfeer, ik vond het prachtig om te zien en te beleven. De grote jaarlijkse terugkerende kerkelijke feestdagen, zoals Kerstmis en Pasen, koester ik nog altijd als warme herinneringen. Later zong ik ook in het Kathedrale Koor Utrecht. Vooral het Gregoriaans zingen had mijn

Lees verder »
Paus Adrianus

Reflecties bij de Pausdam in Utrecht

Een aantal jaren geleden publiceerde ik een blogbericht over wereldleiders. Bij herlezing blijkt het onderwerp nog altijd actueel. De wereld kent leiders die inspireren en hervormen, en leiders die overheersen en onderdrukken. Sommigen streven naar gerechtigheid en vrede, anderen naar macht en controle. Maar wie bepaalt wat ‘goed’ of ‘kwaad’ is? Die vraag is zo oud als de mensheid zelf. De scheidslijn tussen goed en kwaad is zelden scherp. Ze wordt gevormd door tijdgeest, cultuur, religie en persoonlijke overtuiging. Harmonie, empathie en gerechtigheid worden vaak met het goede geassocieerd; egoïsme, onderdrukking en geweld met het kwade. Toch is leiderschap zelden zwart-wit. Er bestaan figuren die als ‘goede dictators’ worden gezien, een ogenschijnlijke tegenstelling. Julius Caesar is daar een voorbeeld van. Hoewel hij met harde hand regeerde, bracht hij orde en hervormingen na chaos en burgeroorlogen. Zijn erfenis leeft voort in de bestuursstructuren van het Romeinse Rijk, ook in gebieden die

Lees verder »
Polar Bear

Vrijheid

De ijsbeer Vandaag is het 5 mei 2025, een nationale feestdag. Precies 80 jaar geleden tekenden de Duitsers in Wageningen de capitulatie, waarmee een einde kwam aan de bezetting van Nederland. Strikt genomen vond de daadwerkelijke overgave al plaats op 4 mei 1945 op de Lüneburger Heide, maar deze werd pas op 5 mei van kracht voor alle Duitse troepen in Nederland. Ter ere van de soldaten die Utrecht hebben bevrijd is een monument opgericht: een beeld van een ijsbeer. Dit monument staat in het Hooglandsepark, bij de kruising van de Biltstraat en de Museumlaan, vlak bij de Berenkuil. Deze locatie is niet toevallig gekozen, want precies via de Biltstraat trokken de bevrijders Utrecht binnen vanuit Rhenen. Het monument is ontworpen door Marie-José Wessels en werd op 12 oktober 1991 officieel door prins Bernhard onthuld. Dit beeld voor de “Polar Bears” herinnert ons aan de intocht in Utrecht over de

Lees verder »

Licht in Utrecht

Pasen Pasen is het feest van het licht, waarin het duister van de winter plaatsmaakte voor het nieuwe leven. Utrecht een stad, geworteld in de Middeleeuwen, ademt nog een katholieke sfeer. Kinderen liepen met fakkels door de smalle steegjes, terwijl hun ouders witte bloemen brachten naar de altaren van hun parochiekerken. Het was een oude traditie, een herinnering aan tijden waarin het geloof niet alleen in kerken werd beleefd, maar ook in de straten, en het ritme van het dagelijks leven bepaalde. Tijdens mijn puberteit zong ik in het Kathedrale Koor Utrecht, dat verbonden was aan de Catharinakerk aan de Lange Nieuwstraat. Een van de meest indrukwekkende vieringen die ik daar meemaakte, was de Paaswake, het liturgische hoogtepunt van het kerkelijk jaar binnen de Rooms-Katholieke traditie. Deze wake vindt plaats in de nacht van Stille Zaterdag op Paaszondag, en markeert het einde van de Goede Week en het begin van

Lees verder »

Inspiratieboeken

Boeken die mij raken Al meer dan vijftig jaar speelt fotografie een rol in mijn leven. Soms wat op de achtergrond, soms met volle overgave. De afgelopen vijftien jaar ben ik er weer intensief mee bezig – op straat, in parken, langs de singels van Utrecht. Maar de eerste stappen zette ik in de jaren zeventig, met een analoge camera. De filmrolletjes liet ik ontwikkelen bij fotozaken in de stad, en de afdrukken belandden zorgvuldig geplakt in albums. Die albums heb ik nog steeds. Als ik ze opensla, blader ik niet alleen door beelden, maar ook door herinneringen – aan hoe Utrecht was, en hoe het langzaam veranderde. De overstap naar digitale fotografie was voor mij geen breuk, maar eerder een verdieping. Met een lichte camera op pad, vaker en langer op zoek naar het juiste licht. En ook inhoudelijk wilde ik meer weten. Ik volgde cursussen bij de Fotoschool

Lees verder »
Nicolaikerk - Bron Het Utrechts Archief

Kerken in Utrecht – Deel 2

Waar geloof, stad en licht samenkomen In mijn vorige blog https://www.brockys-oog.nl/kerken-in-utrecht-deel-1/  schreef ik over de kapittelkerken van Utrecht, de indrukwekkende middeleeuwse bouwwerken, die ooit het domein waren van kanunniken de geestelijken en geleerdheid, maar waar gewone burgers niet mochten komen. Maar er waren ook kerken die wél onderdeel waren van het dagelijkse stadsleven en dat waren de parochiekerken. En juist daar, waar de stad ademde en mensen samenkwamen, vind ik als fotograaf het hart van Utrecht. De gotische Domkerk, met haar hoge gewelven en monumentale stilte, is een plek van overweldiging. Ik kom er graag. Niet alleen om haar geschiedenis te voelen, maar om te zoeken naar het moment waarop het licht een zuil streelt, of een schaduw zich langs de eeuwenoude stenen vleit. De Domkerk was ooit voorbehouden aan de geestelijken, maar vandaag mag iedereen binnenlopen, wat een mooie omkering van vroeger tijden is. Toch voel je het verschil

Lees verder »

Vergane Glorie

De ochtendzon streelt zacht de stad, Haar stralen strijken over oude voetstappen. De Domtoren, trots van de kanunniken, al eeuwenlang wijzend naar de hemel. Haar schaduw koud op het plein. Waar ooit Romeinen waakten. Vergane glorie voor altijd. Herleeft de stad in het ochtend gloren.

Lees verder »
Zocherpark

Utrecht Ontwaakt

De oude stad Utrecht ontwaakt opgewarmd door de ochtendzon. Herfst begint, de lucht fris en vochtig, het natte steen ademt de nacht nog uit. Straten glimmen, vangen zacht het licht, een spiegel van de nieuwe dag.

Lees verder »