Mijn Fotografiepassie een reis naar groei Af en toe blader ik door de foto’s die ik de afgelopen jaren heb gemaakt. Onlangs heb ik weer een grote back-up gemaakt van al mijn foto’s uit 2024. Ik gebruik een NAS-server thuis en maak daarnaast regelmatig een back-up in de ‘Cloud’, bij ‘Amazon S3 Glacier’. Terwijl ik mijn foto’s doorneem, zie ik niet alleen herinneringen, maar ook mijn groei als fotograaf. Fotografie is voor mij meer dan een hobby; het is een passie. Vooral Utrecht vastleggen op beeld blijft me fascineren. Door veel te oefenen en te experimenteren, merk ik dat mijn vaardigheden zijn verbeterd. Er is zelfs een tijd geweest dat ik overwoog van fotografie mijn beroep te maken. Hoewel dat om verschillende redenen niet is gebeurd, is mijn liefde voor het vak altijd gebleven. Het plezier in fotograferen gaat voor mij verder dan alleen het maken van beelden. Ik verdiep me graag in de kunst en techniek van fotografie. Door de verschillende opleidingen die ik heb gevolgd, heb ik niet alleen veel geleerd, maar vooral geleerd om kritisch naar mijn eigen werk te kijken. Dat beschouw ik als de belangrijkste les: altijd blijven groeien en jezelf blijven uitdagen. Het is natuurlijk de fotograaf achter de camera die het beeld bepaalt, maar goede apparatuur speelt zeker ook een rol. Zelf werk ik al jaren met Canon. Mijn digitale fotografiereis begon met een Canon 450D, en sinds een paar jaar gebruik ik de Canon 5D Mark IV, het vlaggenschip van de Canon-spiegelreflexcamera’s. Lenzen zijn nog belangrijker dan de camera zelf. Mijn favoriete lens is de Canon Zoom EF 24-70mm, een echte allrounder. Het gezegde “goed glas is belangrijker dan de camerabody” klopt wat mij betreft helemaal. Ik ben dan ook erg zuinig op mijn spullen. Fotografieapparatuur is niet goedkoop, maar met goed onderhoud gaat het gelukkig jaren mee. Ik probeer mijn camera zoveel mogelijk mee te nemen, want je weet nooit wanneer je een prachtig moment tegenkomt. Natuurlijk lukt dat niet altijd, en dan gebruik ik mijn smartphone als alternatief. Het is opvallend hoeveel kwaliteit je daar tegenwoordig mee kunt behalen. Ik begrijp het eerlijk gezegd niet als mensen klagen dat het “te veel gedoe” is om camera-apparatuur mee te nemen of dat het te zwaar zou zijn. Voor mij is het juist de moeite waard. Het vastleggen van bijzondere beelden maakt het allemaal meer dan goed. Fotografie draait tenslotte om passie, en daar hoort een beetje inzet bij. Vroeger maakt ik ook analoge foto’s. Het was altijd spannend wanneer ik de ontwikkelde foto’s bij de fotozaak ophaalde. Ik maakte in die tijd briefjes waarop ik de instellingen schreef. Nu is dat niet meer nodig want het digitale tijdperk heeft het ons fotografen makkelijker gemaakt. In het begin had ik ook een kaart waarop ik een geheugensteuntje had om de zogenaamde belichtingsdriehoek te begrijpen. Deze driehoek van belichting, diafragma, sluitertijden soms ook ISO is de kern van elke goed belichte foto. Deze elementen werken nauw samen en beïnvloeden elkaar, waardoor je als fotograaf een goede controle krijgt over het eindresultaat. Doordat ik begreep hoe ze elkaar aanvullen, ging ik bewuster foto’s maken. Boeiende foto’s Als ik mijn foto’s terugzie, stel ik mezelf vaak de vraag waarom ik juist die beelden heb gemaakt. Natuurlijk is dat deels omdat ik ze mooi of interessant vond, maar wat maakt ze eigenlijk mooi of boeiend? Meestal zijn het de details die mijn aandacht trekken, maar ook het licht speelt een grote rol. Vooral ’s ochtends, wanneer Utrecht in een zacht en bijzonder licht baadt, ben ik vaak met mijn camera onderweg. Het ochtendlicht voegt vaak een unieke sfeer toe aan de stad, waarin schaduwen en kleuren tot leven komen. Het is dat spel van licht dat mijn foto’s hun karakter geeft en me steeds opnieuw inspireert. Zoals je eerder hebt kunnen lezen, gebruik ik een zoomlens. Hoewel dit erg handig is, maak ik er weinig gebruik van om daadwerkelijk in- of uit te zoomen. In de woorden van mijn (helaas overleden) fotoleraar John Heeren: ‘Zoom met je benen’. Natuurlijk zijn er momenten waarop dat niet mogelijk is, bijvoorbeeld als je fysiek niet dichterbij kunt komen. Maar waar het kan, loop ik naar het onderwerp toe. Zo probeer ik het beeld precies te vangen zoals ik het wil in de beeldzoeker. Dit geeft me niet alleen meer controle over de compositie, maar zorgt er ook voor dat details beter zichtbaar worden en het beeld krachtiger overkomt. Het is een aanpak die me steeds opnieuw uitdaagt om bewuster te fotograferen. Leren en groeien met fotografie Ik deel zoveel mogelijk mijn werk op Facebook, Instagram en LinkedIn. Feedback krijgen op je foto’s kan confronterend zijn, maar het heeft zeker zijn waarde. Het hangt er alleen vanaf wat je ermee doet. Toen ik begon met het publiceren van mijn foto’s, kreeg ik vaak ongevraagd commentaar. Meestal vond ik dat niet leuk, want die foto’s waren mijn creaties. Ik was er trots op en vond ze mooi, dus verwachtte ik eigenlijk dat anderen dat ook vonden. In de loop van de tijd heb ik geleerd beter met kritiek om te gaan. Door het volgen van cursussen en workshops heb ik mijn blik verbreed en geleerd mijn foto’s op een andere manier te bekijken. Vaak zie je je eigen fouten en onvolkomenheden niet. Ik herinner me bijvoorbeeld een foto die ik had gemaakt van de Domtoren. Het was prachtig weer met een staalblauwe lucht, schitterend licht, en alles stond haarscherp op de foto. Ik was tevreden. Totdat iemand opmerkte dat de toren niet recht stond. Tja, diegene had gelijk. Dat detail maakte de foto net niet goed genoeg. Sindsdien ben ik extra alert op verticale en horizontale lijnen: als ze niet recht zijn, moeten ze in harmonie zijn met de compositie. Het kan natuurlijk ook andersom. De foto’s die ik op Facebook en Instagram plaats, worden vaak enthousiast ontvangen door vrienden en volgers. Het is leuk om zulke waardering te krijgen, maar ik vraag me af of je daar veel van