Stilte tussen de stenen

Pandhof

Tussen de muren van de Domkerk
ligt een tuin die fluistert.
Niet met woorden,
maar met het ritselen van blad,
het zacht neervallen van licht
op verweerde stenen.

In mijn gedachten historie
Langs de kloostergang
verplaatsten zich stemmen
in lange togen.
Kanunniken, gebogen
onder eeuwen van schrift en gebed,
lieten hun gedachten
meewaaien met de wind
tussen de gewelven.

Hier vertraagt alles.
Je gedachte wordt adem
de stad een verre rimpeling.
Wie hier zit, hoort zichzelf
weer zacht worden,
zoals mos zacht wordt
op steen die eeuwen heeft stil is.

Een plek die niets verlangt
en alles teruggeeft.

Weergaven: 2

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *